कारक व विभक्ति

Abstract

वाक्यय् संज्ञा, सर्वनाम व विशेषण खँग्वःया क्रियानापया सम्बन्ध हे कारक खः । कारकया विशेष अर्थ लुइकीगु चिं विभक्ति खः । उकिं कारक व विभक्ति अन्तरसम्बन्धित खः । पूर्वीय तथा संस्कृत व्याकरणय् कारकयात पाणिनी “क्रियान्वयित्व कारकत्वम्” सिद्धान्तकथं न्ह्यथनादीगु दु । वय्कःया अष्टाध्याय सफुती कारकनाप स्वापू तइगु नामपद व पदावलीयात कारककथं व्याख्या यानातःगु दु । अथे हे पश्चिमी व्याकरणय् अमेरिकी भाषाविद्पिं नोम चम्सकीया मानक सिद्धान्तलिसें चाल्र्स जे.फिलमोरं कारकयात व्याकरणया छगू महत्वपूर्ण पक्षकथं व्याख्या यानादीगु दु । कारक व विभक्तिया छ्यलाबुला पूर्वीय व पश्चिमी निगुलिं व्याकरणय् महत्व उत्तिकं दु । नेपालभाषा व्याकरणय्नं कारक व विभक्तिया विशेष थाय् दु । नेपालभाषाय् कारकयात विभक्ति चिं छ्यलाया आधारय् च्याथिकय् व्बथलातःगु दु । कर्ता, कर्म, करण, सम्प्रदान, अपादान, सम्बन्ध, अधिकरण व सम्बोधन कारक । सम्बन्ध कारक व सम्बोधन कारकया क्रियानापया सम्बन्ध मजुइगु निंतिं विद्धानतय्सं कारक मानेयानातःगु मदु । लिङ्ग, संख्या, प्राणिवाचक व अप्राणिवाचकया लिधंसाय् नेपालभाषाय् कारकया अध्ययन जुइ । थ्व अध्ययनया मू उद्देश्य धैगु नेपालभाषा व्याकरणय् कारक व विभक्तिया थाय् स्पष्ट याय्गु नापं सम्बोधनयात कारककथं काय्गु पाय्छि जू मजू धैगु खः । पुस्तकालय स्रोतया आधारय् थ्व अध्ययन जूगु दु ।